Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży w Zaborze jest szpitalem funkcjonującym w systemie Narodowego Funduszu Zdrowia. Zajmujemy się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń zdrowia psychicznego u dzieci i młodzieży (do ukończenia 18 roku życia lub do chwili ukończenia nauki w szkole średniej).

W strukturze SPZOZ CLDiM jest Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży w skład którego wchodzą trzy pododdziały szpitalne :

• Pododdział Psychiatryczny Dla Dzieci,
• Pododdział Psychiatryczny dla Młodzieży,
• Pododdział Psychiatryczny Obserwacyjny dla Dzieci i Młodzieży i Poradnia Zdrowia Psychicznego.

Dzieci przebywające w naszej placówce są objęte nauczaniem w funkcjonującym przy Centrum Zespole Szkół Specjalnych.
Do dyspozycji naszych pacjentów mamy nowoczesny sprzęt fizjoterapeutyczny oraz obiekty sportowe: boisko ze sztuczną nawierzchnią, sala gimnastyczna, basen odkryty.

Zabór wzmiankowano po raz pierwszy na początku XIV wieku jako Sabir albo Seborin. Nazwa oznaczała wieś położoną za borem sosnowym. Zabór jest ważnym węzłem znakowanych szlaków pieszych. Szlakiem czerwonym można dojść do najgrubszego dębu w Polsce - Dębu Napoleona (obwód 1052 cm). Po wjeździe do wsi widać bramę prowadzącą do zespołu pałacowo-parkowego.

Imponujący pałac w Zaborze jest jedyną w regionie budowlą przypominającą wczesnobarokowe pałace francuskie. Budowla skonstruowana została na kształt podkowy z trzema kondygnacjami. Wnętrze pałacu urządzone zostało również według stylu barokowego. Dodatkowo budynek otoczony jest fosą głęboką na 3m i szeroką na 15 metrów. Wokół dziedzińca stoją piękne barokowe budynki. Do zabudowań należy również  park liczący 20 hektarów o symetrycznym układzie alei, których główną osią jest jezioro Liwno.

Historia obiektu sięga roku 1677. Powstał on z polecenia Johanna Heinricha von Duennewalda. Jak głosi legenda, pałac wybudowano za pieniądze pochodzące z okupu za tureckiego paszę, który był więźniem cesarskiego generała. W latach 40. XVIII w. posiadłość w Zaborze kupił August von Cosel, syn króla Augusta II i jego słynnej faworyty Anny Cosel, znanej w Polsce dzięki popularnej powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego i filmowi Jerzego Antczaka.
Właściciele pałacu zmieniali się kilkakrotnie. Ostatnim rodem, w którego posiadaniu był pałac w Zaborze był ród von Schonaich II Carolath (1783 r.).
Ostatnią właścicielką pałacu przed wojną była Hermina, kiedy została żoną Johanna Ludwika Ferdynanda Augusta von Schönaich-Carolath. Sama Hermina von Reuss pochodziła ze starego rodu turyńskiego. Urodziła się 17 grudnia 1887 roku w miejscowości Greiz. Po śmierci ojca w 1902 roku ( matka zmarła w 1891 r) opiekunem 15-letniej Herminy został jej wuj Heinrich XXVII von Reuss, właściciel podsulechowskiego Trzebiechowa. Tam poznała o 14 lat starszego od niej swojego przyszłego męża właściciela sąsiedniego majątku w Zaborze. Ślub odbył się  7 stycznia 1907 r. Na uroczystości pojawił się cesarz Wilhelm II. 3 listopada 1907 r. w Berlinie Hermina urodziła swojego pierwszego syna Johanna Georga - dziedzica Zaboru. Jej mąż Johann podczas I wojny światowej został ranny na froncie zachodnim i w 1917 r. wrócił do Zaboru, ale nie odzyskał w pełni zdrowia, umarł w kwietniu w 1920 r. Półtora roku później Hermina zaręczyła się z byłym już cesarzem Wilhelmem II ( abdykował w 1918 r.). Po ślubie w 1922 r Hermina opuściła Zabór i wraz z mężem przeprowadziła się do Doorn w Holandii, gdzie mieszkali  do jego śmierci w 1941 r. Kilka miesięcy później Hermina wróciła do Zaboru. W 1945 r do Zaboru wkroczyły wojska sowieckie. Hermina została przez Rosjan przewieziona do Frankfurtu nad Odrą. Zmarła 12 sierpnia 1947 r. Została pochowana na miejscowym cmentarzu pod panieńskim nazwiskiem Hermine von Reuss.

W kolejnych latach rezydencja została przekształcona na Prewentorium Przeciwgruźlicze dla Dzieci, później na Sanatorium Dziecięce, zaś od 1998 roku znajduje się w niej szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży.